Özlenen Heyecan

    Aylar var ki kendini bilmez bir duygusuzluğa gömülmüşlük hakimdi bünyeye. Değişecek ruh halini, damarlara dolacak adrenalini hevesle bekleyen bir benlik vardı bir yanda, diğer yanda ise bu heyecanın yol açabileceği sorunları bildiğinden risk almak istemeyen bencilliğe yenilmiş ruh hali. Benim pek etkili varlık gösteremediğim sürecin galibi adrenalin meraklısı benliğim oldu bugünlerde.
    Epey uzun bir süredir, kendisini beklediğim heyecanın damarlarıma karışmasıyla kendimi bir açmazda buldum yine. Özlediğim, yolunu gözlediğim doğru ama yine bilindik hikayenin yaşanması, tüm kanın vücudumdan çekilmesi, benliğin tamamen karanlık bir havuzda boğulması gibi olasılıkların gün yüzüne çıkmasıyla bir an duraksayıp, korkularımla yüzleştim. Belki bir daha bu heyecanın beni ziyaret etmeyeceğine olan geçmiş inançlarımın da etkisiyle, bir boşvermişlik haline girdim, ne kadar kötü olursa olsun, bu heyecanın tadını çıkartmak istediğimi fark ettim.
    Tüm bu sürecin başında, yaptığım birkaç hatanın bu adrenalin pompasına zarar vermemesini umarak, keyif, mutluluk, huzur atmosferinde kısa hasta nefesler almak yerine, derin sağlam nefesler almama yol açmasını istiyorum bu heyecanın. Çünkü özlemişim kendisini, yıllardır verdiği tüm ağrılara rağmen güzel bir eşlikçiydi hayatıma. Hoşdöndün sevgili adrenalinim...